Een stap terug in de sneeuw
Waarom winterwandelen geen trend is maar een terugkeer.
Wij zijn Froya en Mark
Verliefd op elkaar, op de bergen, en op het leven dat zich hier ontvouwt.
Een paar jaar geleden gooiden we het roer om en verbouwden een oude boerderij in de Franse Alpen tot een zalige gîte. Een plek om samen te zijn, te verstillen, of juist avonturen te beleven met vrienden, familie of collega’s.
Hier in de bergen is het leven nét wat mooier, natuurlijker en avontuurlijker. En dat delen we graag met jou!
De winter heeft de bergen altijd al anders laten ademen.
Trager. In stillere zinnen. En toch zijn we ze de voorbije decennia vooral snel gaan lezen: op ski’s, via liften, van piste naar piste. Het skitoerisme heeft bergdorpen en bergcultuur ingrijpend veranderd. Wat vaak vergeten wordt: het is een opvallend jong verhaal. Nog geen honderd jaar geleden waren ski’s geen speeltuig, maar een noodzaak. Een manier om vooruit te komen, om te jagen, om te overleven. In het hoge noorden tonen rotstekeningen jagers op ski’s, schuin tegen de wind in.
Tourski avant la lettre
Pas aan het einde van de 19de eeuw begonnen mensen te skiën voor het plezier.
Begin 1900 volgden de eerste toeristen, gehuld in lange rokken, dikke wol en met houten ski’s onder de voeten.
Er waren geen liften, geen strak geprepareerde pistes. Je ging omhoog zoals je ook weer naar beneden ging: op eigen kracht.
De grote versnelling kwam later. Met liften. Met massatoerisme.
Eind jaren zestig groeide het idee dat iedereen moest kunnen skiën. Dorpen verrezen uit het niets: soms charmant en geworteld, soms hard en betonnen schaduwen in het landschap.
Vandaag staan we opnieuw op een kantelpunt. Door klimaatverandering wordt sneeuw onzekerder, verdwijnen lagere skigebieden en worden winters korter. Maar dat betekent niet het einde van het bergtoerisme. Integendeel.
De bergen blijven trekken, ook in de winter, alleen op een andere manier.
Toerskiën zit in de lift.
Niet om sneller te zijn, maar om onderweg te zijn.
Elke hoogtemeter zelf te verdienen. De stilte opnieuw te horen.
En ook sneeuwschoenwandelen en winterwandelen vinden steeds meer hun plek.
En wij? Wij hebben het winterwandelen helemaal omarmd.
Je stapt een wit blad binnen. Een ontprikkelend landschap waarin alles wordt herleid tot essentie: witte tinten, hier en daar een rood besje op een struik, kale takken, donkere naaldbomen.
Een bijna grafisch, monochroom decor. Je komt op plekken waar je een hele dag nauwelijks iemand tegenkomt.
Geen verkeer.
Geen huizen.
Geen afleiding.
Alleen het zachte, ritmische gekraak van sneeuw onder je voeten.
Een geluid dat je vanzelf trager doet stappen.
Het is onbeschrijfelijk fijn om je eigen spoor te trekken, los van vaste paden. Riviertjes steek je gewoon over, sneeuwschoenen doen de rest. De bergen voelen opener, minder vastgelegd. Alsof ze je even toelaten om er gewoon te zijn.
Diepe slaap als beloning.
Wat opvalt: echte winterwandelroutes zijn nog schaars. Zomerpaden lijken logisch, maar eindigen vaak abrupt wanneer de sneeuw te diep wordt en de helling te steil. Op vlakker terrein en zachte glooiingen gaat het dan weer verrassend goed.
Er zijn ondertussen enkele bewegwijzerde sneeuwschoenroutes, maar het ultieme avontuur beleef je met een berggids, iemand die het landschap kan lezen en de omgeving kent.
En die extra hoogtemeters? Die worden royaal beloond wanneer je wandelt tot een chalet, hoog in de bergen, waar een dampende kop warme chocolademelk op je wacht.
Daarna: vroeg onder de wol kruipen, na een dag buiten. Die diepe slaap die volgt, gevoed door inspanning én ontspanning.
Wat standaard in onze winterrugzak zit:
* Crampons, voor ijzige stukken waar weinig of geen sneeuw ligt
* Een geïsoleerd zitmatje, onmisbaar tijdens pauzes, zelfs op een picknickbank. Niets zo verraderlijk als afkoelen
* Zonnebril en zonnecrème
* Een thermos met warme thee of soep
Winterwandelen is traag, stil en puur. Geen liften. Geen drukte.
Alleen jij, de sneeuw en de bergen, precies zoals wij het graag hebben.
Winterwandelen is geen vlucht vooruit, maar een stap terug.
De nieuwe hype voor wie rust zoekt.
En tijd.