wijn in de Alpen? wandelen door een vergeten wijnverhaal
Wij zijn Froya en Mark
Verliefd op elkaar, op de bergen, en op het leven dat zich hier ontvouwt.
Een paar jaar geleden gooiden we het roer om en verbouwden een oude boerderij in de Franse Alpen tot een zalige gîte. Een plek om samen te zijn, te verstillen, of juist avonturen te beleven met vrienden, familie of collega’s.
Hier in de bergen is het leven nét wat mooier, natuurlijker en avontuurlijker. En dat delen we graag met jou!
Denk je aan Frankrijk, dan denk je aan kaas en wijn. Met kaas zijn we alvast goed bedeeld: de Beaufort, met z’n smaak van wilde weidebloemen, is een pure, eeuwenoude delicatesse. Gemaakt van melk van koeien die een mooi bergleven leiden, met respect voor dier en natuur.
Maar wijn in de Alpen? Bwa… laat ons eerlijk zijn. De Alpen staan niet bekend als topleveranciers. De wijn uit de Savoie komt meestal van iets zuidelijker, rond Chambéry en Aix-les-Bains. (Overigens prachtig om te wandelen, een aanrader!)
Toch bracht een grijze, druilerige middag — waarvoor we stiekem dankbaar zijn, want de bergen snakken af en toe naar regen — ons op een onverwachte ontdekking.
We hadden zin in een korte wandeling. In het gezelschap van een generatie ouder, voor wie steile bergpaden eerder een expeditie dan gezellig tochtje betekenen, gingen we op zoek naar een comfortabele wandeling vlakbij.
En wat bleek? Vlak naast ons stadje in Saint-Julien-Mont-Denis — ja, dat dorp dat we enkel kennen van het containerparken waar we afgelopen jaren wekelijks vaste klant zijn — liggen eeuwenoude wijngaarden.
regen, ranken en een hert
We trokken onze regenjassen aan en volgden een oud karrespoor bergafwaarts. En plots stonden we midden in een amfitheater van wijnranken, ommuurd met stenen muurtjes, beschut door rotswanden. En boven ons, dreigende zwarte wolken – dramatischer kon haast niet.
Tussen de ranken stonden vervallen maisonettes, huisjes waar ooit saissoniers — seizoensarbeiders — druiven plukten. De geschiedenis ademt hier. Wijnbouw was er al voor de Romeinen. Tijdens de industriële revolutie verdween die bijna volledig (waarschijnlijk lonkte het fabrieksloon, maar ook door een ziekte die de wijnstokken aantastte), maar nu leeft het weer op.
Eén van de wijngaarden is vandaag een levende bibliotheek: alle druivenrassen van het Alpengebied worden hier verzameld. Dankzij enthousiaste vrijwilligers zijn er 129 druivenrassen geregistreerd — van Oostenrijk tot de Côte d’Azur. Saint-Julien-Mont-Denis wordt nu zelfs beschouwd als de historische hoofdstad van de wijnbouw in de Maurienne.
De wandeling leidde ons verder langs weelderige bermplanten, sappige krieken en een kapelletje uit 1500, naar het gehuchtje Serpolière. Een charmant gehucht waar de huisjes in elkaar gepuzzeld lijken. De oude wasplaats is nu een ontmoetingsplek geworden voor wandelaars en bewoners.
En dan, vlak voor het einde: een onverwachte traktatie. Een hert, kalm knabbelend in een groentetuintje. Het trekt zich niets aan van onze aanwezigheid. Een klein magisch moment, zomaar cadeau gekregen van de bergen.
